Grafit zawiera pewne zanieczyszczenia, więc jak zmierzyć zawartość węgla i zanieczyszczeń grafitu płatkowego? Do analizy śladowych zanieczyszczeń w graficie płatkowym próbkę zwykle spopiela się lub roztwarza na mokro w celu usunięcia węgla, popiół rozpuszcza się w kwasie, a następnie oznacza zawartość zanieczyszczeń w roztworze. Dzisiaj redaktor Furuite Graphite opowie Wam, w jaki sposób mierzy się zanieczyszczenia grafitu płatkowego:
Metodą oznaczania zanieczyszczeń grafitowych jest metoda spopielania, która ma pewne zalety, ale i pewne trudności.
1. Zalety metody spopielania.
Metoda spopielania nie wymaga rozpuszczania popiołu w ultraczystych kwasach, co pozwala uniknąć niebezpieczeństwa wprowadzenia mierzonych pierwiastków, dlatego jest szeroko stosowana.
2. Trudność metody spopielania.
Bardzo trudno jest również wykryć popiół grafitowy, ponieważ wymaga on spalania w wysokiej temperaturze, aby wzbogacić popiół, a w wysokiej temperaturze popiół będzie przyklejał się do łódeczki z próbką i będzie trudny do oddzielenia, co prowadzi do braku możliwości dokładnego określenia skład i zawartość zanieczyszczeń. Wszystkie istniejące metody wykorzystują tę cechę, że tygiel platynowy nie reaguje z kwasem. Tygiel platynowy służy do spalania grafitu płatkowego w celu wzbogacenia popiołu, a następnie próbkę bezpośrednio ogrzewa się z kwasem w tyglu w celu rozpuszczenia próbki. Zawartość zanieczyszczeń w graficie płatkowym można obliczyć mierząc składniki roztworu. Metoda ta ma jednak pewne ograniczenia, ponieważ grafit płatkowy zawiera dużą ilość węgla, co może powodować kruchość tygla platynowego w wysokiej temperaturze, łatwo prowadzić do pęknięcia tygla platynowego, a koszt wykrywania jest bardzo wysoki, dlatego jest to metoda trudne do powszechnego stosowania. Ponieważ konwencjonalna metoda nie umożliwia wykrycia zanieczyszczeń w graficie płatkowym, konieczne jest udoskonalenie metody wykrywania.
Czas publikacji: 7 listopada 2022 r